sor ki ne denli yitirmişim
iki parmağım arası duman
iki insan arası uzak
iki göz birbirini görmezse
gecedir bu.
kurulur mahşer yeri
sonra kurulur saatleri sabahın
sor ki niye bakarım böyle garip
böyle güzaf
böyle nafile
çünkü çöküyor gece
bilmem ne desem anlarsınız
başlı başına bir sebep
aynı zamanda
sabaha varan sonuç
ve göğsüme kapkara bir yük
zirâ her dirilişe
bir ölüm lazımdır ilk.
Ahmet Hazar Ertaç
2/17
Giriftar Dergisi / Mart 2017