Acis'in Alnında Bir Bozkır

sarı bozkırlar düşlüyorum
alnında sarı boşluklar
alnında upuzun günler
alnında, toprağı yakan ter
ey Acis!
güneş battı az evvel
bilmem nerenin bozkırındadır şimdi
bugünlük onu boşver.
çocuklar masal örüyorlardır
onları dinleyelim
yahut uyuyalım 
karşılanmak ister güneş
karşılanmak ister
bozkırdan geçecek tren.

hadi kalk Acis!
çocuklar çoktan koştular
minik ellerinde kocaman taşlarla
treni bekliyorlardır
o istasyonsuz treni
bozkırımızdan, sadece gelip geçen treni
bilmiyorum neye sinirleniyorlar
istasyonsuzluğumuza mı
yoksa bize mi Acis
yoksa kendimiz miyiz
her gün taşladığımız tren
yoksa bu çocuklar
bozkırlarda mı gömülü?

Ahmet Hazar Ertaç
12/17